ارزیابی آرمان توسعه‌ پایدار بر بستر تداوم جریان اصلی توسعه‌ پایدار در دستورکار 2030

نوع مقاله : مقاله ترویجی

نویسنده

هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

چکیده

در برنامه‌های توسعه‌ ایران به ‌نحو فزاینده جریان اصلی توسعه‌ پایدار الگوی حل بحران محیط زیست قرار گرفته است. به همین دلیل این مسئله قابل طرح است که آرمان توسعه‌ پایدار تا چه حد شایسته‌ پیروی است و آیا پیاده‌سازی کامل آن مشکلات ناشی از توسعه به ویژه مشکلات محیط زیست را حل خواهد کرد. هدف مقاله‌ پیش رو این است که با تمرکز بر دستورکار 2030 و «اهداف توسعه‌ پایدار» به‌ عنوان سند جاری جریان اصلی توسعه پایدار، پاسخ این مسئله را جستجو کند. روشی که برای این منظور به کار گرفته شد عبارت بود از بررسی و تحلیل و نقد دستورکار 2030 و اهداف توسعه‌ پایدار، به این صورت که سابقه، جایگاه و امتیازهای این سند مورد بررسی قرار گرفت؛ کاستی­های آن در سه بخش مورد تبیین قرار گرفت؛ و استمرار مؤلفه‌های تعیین‌کننده‌ جریان اصلی توسعه‌ پایدار در آن به بحث گذاشته شد. رئوس نتایج حاصل‌شده عبارت­اند از: اهداف توسعه‌ پایدار می‌خواهد جانب این هر سه را نگاه دارد: 1- اقلیت ثروتمند جهان بتوانند به افزایش رشد ادامه دهند، 2- زمین را نجات دهد، 3- فقر را ریشه‌کن کند. اما این سه به ‌نحوی که در اهداف توسعه‌ پایدار مطرح شده، غیرقابل جمع­اند. برنامه‌ دستورکار 2030 برای ریشه‌کنی فقر مبتنی بر مدل قدیمی رشد است. کاستی بنیادین دیگر دستورکار 2030، ادامه‌ تسلط جهان‌بینی توسعه بر آن است. اینها جنبه‌هایی از دستورکار 2030 است که از ویژگی­های جریان اصلی توسعه‌ پایدار نشأت می‌گیرد و ما را دست‌کم باید به فکر جدی وامی­دارد به ‌نحوی که در مواجهه با آن از آنچه تاکنون بوده‌ایم بیشتر بیاندیشیم.
 

کلیدواژه‌ها


اصغری، س. ع. (1396). طرح پژوهشی «نقد و بررسی بحران محیط زیست در ایران با تأکید بر برنامه‌های توسعه». تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
Muchhala, Bhumika (2014). North-South debate in the UN within context of Sustainable Development Goals, Third World Network, 14 March 2014 www.twn.my/title2/unsd/ 2014/unsd140303.htm.
Chomsky, N., Pogge T., Klein N. and et al. (2015). An Open Letter to the United Nations www.huffingtonpost.com/alnoor-ladha/an-open-letter-to-the-uni_2_b_8197178.html (accessed 2-12-2017).
Department of Economic and Social Affairs (2010). Rethinking Poverty: Report on the World Social Situation 2010.
Edward, P. (2006). The Ethical Poverty Line: A Moral Quantification of Absolute Poverty, in Third World Quarterly, Vol. 27, No. 2 (2006), pp. 377-393.
Hickel, J. (2016). The true extent of global poverty and hunger: Questioning the good news narrative of the Millennium Development Goals. In Third World Quarterly, DOI:10.1080/01436597.2015.1109 439.
Hickel, J. (2015). The Problem with Saving the World, in Jacobin www.jacobinmag.com/2015/08/global-poverty-climate-change-sdgs/.
Sumner, A. (2014). Did Global Poverty just fall a lot, Quite a Bit, or Not at All? in Global Policy Journal. www.globalpolicyjournal.com/ blog/16/06/2014/donors%e2%80%99-dilemma-did-global-poverty-just-fall-lot-quite-bit-or-not-all (Accessed December 1, 2017).
United Nations (2012). Report of the United Nations Conference on Sustainable Development (A/CONF.216/16).
United Nations (2015). Transforming our world: the 2030 Agenda for Sustainable Development (A/RES/70/1) www.un.org/ga/search/view _doc.asp?symbol=A/RES/70/1&L ang=E.
United Nations (2015b). The Millennium Development Goals Report 2015. www.un.org/millenniumgoals/2015_MDG_Report/pdf/MDG% 202015%20rev%20(July%201).pdf. (Accessed 14-4-2018).
United Nations General Assembly (2001), Road map towards the implementation of the United Nations millennium declaration, A/56/326. www.un.org/documents/ga/docs/56/a563 26.pdf.
Uvin, P. (2010). From the right to development to the rights-based approach: how ‘human rights’ entered development, in Andrea Cornwall and Deborah Eade (eds.) Deconstructing Development Discourse: Buzzwords and Fuzzwords, Practical Action Publishing.
Woodward, D. (2015). Incrementum ad Absurdum: Global Growth, Inequality and Poverty Eradication in a Carbon-Constrained World”, in World Economic Review 4: 43-62, 2015.