بدیعی، ن. و قندی، ح. (1382). روزنامهنگاری نوین. تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
پاولیک، ج. (1375). الگوهای اصلی تحقیق در روابط عمومی. ترجمه محمد رضا کبیر، تهران: هنر هشتم.
خجسته، ح. (1376). ارتباطات و نظریه‌های انتقادی، فصلنامه سنجش و پژوهش، سال 1.
رایف و همکاران. (1381). تحلیل پیام رسانهای. ترجمه مهدخت بروجردی، تهران: انتشارات سروش.
سرمقالات روزنامه شرق، کیهان، جمهوری، همبستگی. (1384). تهران.
ظریفی نیا، ح. ر. (1378). کالبد شکافی جناح های سیاسی ایران ، 1357تا 1137، تهران: آزادی اندیشه.
عظیمی، ن. ع. (1385 ). بررسی نقش مطبوعات کشور در گسترش و ارتقای تفکر علمی. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور
کوهن، ت. اس. (1383). ساختار انقلابهای علمی. ترجمه عباس طاهری. تهران: قصه.
کریپندورف، ک. (1383). مبانی روش‌شناسی تحلیل محتوا. ترجمه هوشنگ نائبی. تهران: نشر نی.
سورین، و.؛ تانکارد، ج. (1395). نظریه‌های ارتباطات. ترجمه دکتر دهقان. تهران: دانشگاه تهران.
Stempl, G. H. 111(1952) “sampleisize for classifying subject matter in dailies” research in brief.” Journalism Quarterly 29:189-203.
)