بولر، پ. ج. (2009). علم برای همه: ترویج علم در بریتانیای اوایل قرن بیستم. انتشارات دانشگاه شیکاگو.
پایا، ع. (1383). ترویج علم در حیطه عمومی: چیستی، چرایی و چگونگی. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
پایا، ع. (1385). دانشگاه تفکر علمی، نوآوری و حیطه عمومی. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی. ص. 118.
پایا، ع. (1387). ترویج علم در جامعه، یک ارزیابی فلسفی. فصلنامه سیاست علم و فناوری، شماره یک. صص 38-25.
پایا، ع. و وصالی، م. (1386). تبارشناسی و آیندهاندیشی ترویج علم و نقش آن در توسعه دانشمحور. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
حسنزاده، م. (1388). بررسی وضعیت ابزارها و متولیان ترویج علم در جمهوری اسلامی ایران با هدف شناسایی عوامل مؤثر و ارائه راهکارهای مناسب برای بهرهوری ابزارها و اثربخشی متولیان. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
سروش، ع. (1357). علم چیست، فلسفه چیست تهران: انتشارات حکمت.
قدیمی، ا. (1388). تدوین شاخصهای ترویج علم به منظور دستیابی به الگویی مناسب. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
قدیمی، ا. (1388). طرح ممیزی صد موضوع مهم علمی ممیزی (ترویج علم). تهران: انجمن ترویج علم ایران.
قدیمی، ا. ب (1388). طرح ممیزی صد موضوع مهم علمی (ترویج علم). تهران: انجمن ترویج علم ایران.
قدیمی، ا. (1396). ترویج علم: روشها، شاخص و نمونههای موردی. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
محسنیانراد، م. (1385). ارتباطشناسی. تهران: انتشارات سروش.
مککوایل، د. و ویندال، س. (1388). مدلهای ارتباط جمعی. مترجم گودرز میرانی. تهران، دفتر پژوهشهای رادیو.
نقشه جامع علمی کشور. (1389). تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
وصالی، م. (1386). رصد و مطالعه سیاستهای ملی ترویج علم موجود در کشور 8G، 8D، هند و چین. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
وصالی، م. (1389). تدوین مبانی نظری فهم عامه از علم در ایران. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
وصالی، م. و همکاران. (1386). رصد و مطالعه سیاستهای ملی ترویج علم موجود در کشورهای 8G، 8D، هند و چین. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
Communicating and Popularizing Science, World Conference on Science, UNESCO, Budapest, 26 June- 1 July 1999.