نقشه راه مرجعیت در علم، فناوری و نوآوری براساس اسناد بالادستی

هدف: پژوهش حاضر به دنبال تبیین و کسب شناخت از اهداف، سیاست‌ها و شاخص‌های مرجعیت علمی براساس اسناد بالادستی نظام جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان پیش‌نیاز حرکت به‌سوی آن است. این پژوهش به بررسی ابعاد و سطوح، اهداف، سیاست‌ها و شاخص‌های مرجعیت علمی براساس اسناد بالادستی به منظور زمینه‌سازی برای حرکت نهادهای ذی‌ربط در مسیر تدوین برنامه راهبردی، منطبق با این خطوط کلی پرداخت.
روش شناسی: این مطالعه از نظر هدف، کاربردی بوده و از جنس سیاست‌پژوهی است. با روش سندکاوی، اسناد بالادستی کشور، تحلیل شده و اهداف، سیاست‌ها و راهبردها و شاخص‌های ارائه شده برای مرجعیت، استخراج و تبیین می‌شود.
یافته‌ها: بررسی اسناد نشان می‌دهد که در عین اینکه این اسناد دارای چارچوب‌های منحصربه‌فرد، رویکردها و نقاط تمرکز متفاوت هستند اما در برخی جنبه‌ها مشابه و هماهنگند. در این اسناد، وجود مواردی ازقبیل پذیرش دانشجویان خارجی، ایجاد شعب بین‌المللی دانشگاه‌ها و ... حاکی از آن است که مرجعیت در سطح «آموزش» نیز مطرح است. تولیدات علمی باکیفیت، پژوهش‌های بین‌المللی، نشریات معتبر و.... بخشی از تبیین این مفهوم را در بخش «تحقیق و پژوهش» برعهده دارند. توجه به صادرات محصولات و کالاهای فناورانه، اختراعات ملی و بین‌المللی و فناوری‌های پیشرفته، نشان از توجه به بُعد «فناوری و نوآوری» در جهت دستیابی به مرجعیت علمی است.
نتایج: توجه به مفاهیم و گزاره‌های مختلف در اسناد بالادستی، جنبه‌هایی از مفهوم مرجعیت را پیش روی ما می‌گشاید. به‌نحوی‌که می‌توان گفت مرجعیت در سطح مقالات و مجلات، دانشمندان و پژوهشگران، نهادهای آموزشی و پژوهشی و محصولات و کالاها اتفاق می‌افتد.